تمرین دموکراسی

نزديك انتخابات است و باز رگ غيرت سياسيمان باد كرده و مسئوليت پذير شده ايم. اشكالي هم ندارد. خيلي هم خوب است.  در اين شرايط هم در فضاي اينترنت و هم در دنياي واقعي، كلي بحث و جدل شكل گرفته كه چه كار بايد كرد با اين انتخابات. يكي مي گويد اصلا راي بي راي و يكي مي گويد تحريم فعال، يكي پيشنهاد راي سفيد و مخدوش مي كند و يكي از هاشمي (قبل از حذفش) و روحاني و عارف حمايت مي كند. خلاصه داغ است اين تنور انتخابات. ولي اين اظهار نظرها فقط به پيشنهاد و توصيه ختم نمي شود. كار به فحش و ناسزا و برچسب زدن و توهين و تحقير و طعنه و كنايه هم مي رسد.

مگر ما دغدغه دموكراسي نداريم؟ مگر دموكراسي را براي اينكه نظراتمان را آزادانه بيان كنيم نمي خواهيم؟ پس اين رفتارها چيست؟ چرا از اين شرايط به نفع دموكراسي استفاده نمي كنيم؟ مي توانيم تمرين كنيم. از تفاوت عقايدمان استفاده كنيم كه رفتار دموكراتيك را بياموزيم. فارغ از اينكه راي مي دهيم يا نه، فارغ از اينكه رييس جمهور منتخب مردم است يا نه و فارغ از اينكه چه نظر و استراتژي را صحيح مي دانيم، سعي كنيم دموكراتيك برخورد كنيم. به بقيه اجازه دهيم كه عقايدشان را بگويند، هرچند به نظر ما غير منطقي باشد. تا مردم يك جامعه تا حدودي دموكراتيك رفتار نكنند، دموكراسي در آن جامعه قابل پياده شدن نيست حتي اگر همه ادعايش را داشته باشند.