فیسبوک

 مدتی است می خواهم در مورد فیسبوک چیزی بنویسم. هرچند مطالب زیادی در ذهنم هست در مورد روانشناسی این شبکه اجتماعی که 

اگر فرصتی دست بدهد به تفصیل می نویسم. ه 

من روانشناس نیستم و بنا بر این اینها نظرات من است نه نتایج تحقیق و مشتاقانه منتظر نظرات شما هستم. ه 

دوست دارم فیسبوک را از دید کاربران آن نگاه کنم. یعنی نگاهی فردی به یک شبکه اجتماعی. تعامل افراد و مسائلی که به آن

 برخورد می کنند بسیار به درون هر فرد بستگی دارد. به عبارت دیگر روان هر انسان او را وادار به انجام کارهایی می کند که کنش و واکنش های اجتماعی را می سازند. نکاتی که می خواهم در موردشان حرف بزنم شاید نکته جدید روانشناسی نداشته نباشند اما در صحبت های  روزانه ام با  تعدادی محدودی از دوستان طرفدار یا مخالف استفاده از این شبکه اجتماعی مجازی به نکاتی برخورده ام که گفتنشان را 

بی ثمر نمی دانم.ه 

یکی از دلایلی که عده ای از افراد را به سمت استفاده از این شبکه می کشاند امکان ارائه خود به شکلی که آرزوی بودنشان را دارند است. برای مثال شما می توانید خودتان را سیاسی، مبارز، عاشق موسیقی، فیلسوف و به طور کلی آنچه دوست دارید نشان دهید.ه  

دوستی های واقعی (اگر دنیای بیرون از فیسبوک را واقعی بدانیم) مسئولیت هایی دارد. زحمت دارد. پذیرفتن دیگری را می طلبد و چه و چه. اما در جهان مجازی ازاین خبرها نیست. هر کسی را می توان حذف کرد و با تلاش نه چندان زیادی کسی را به لیست دوستانتان اضافه کنید. ولی صرف آسانی ارتباط با انسان های دیگر اشکالی ندارد. مشکل اینجا شروع می شود که حوزه واقعیت و مجاز تداخل می کند. به نظر می رسد دنیایی مجازی اختراع شده است تا کمی مشابه دنیای واقعی باشد اما کسانی (که به گمان من کم نیستند) انتظار این را دارند (شاید ناخود آگاه) که مختصات این شبکه را که ناشی از مجازی بودن آن است به دنیای واقعی خود تطبیق دهند. فکر می کنم مشکل اصلی اینجاست که توانایی تمایز بین مجاز و واقعیت بین تعداد زیادی از کاربران کم شده است. ه 

این عدم توانایی تفکیک دو دنیا بسترساز بسیاری از مشکلات دیگر می شود. "لایک" کردن معانی خاصی می گیرد و "فیسبوک فرند" عبارتی است که هر روز بیشتر به کار می رود. ه

به نظر من دنیای فیسبوک جاییست که هر کسی می تواند دنیایی برای خود بیافریند که مسئولیت های خود را خودش تعیین کند. و عدم تفکیک این دو جهان، به گمان من، مشکلاتی را در زندگی واقعی ایجاد می کند که ضرورتی ندارد. ه 

حالا این باشد تا بعد ل