شما هم احتمالا شنيده ايد كه برخی از حاميان حقوق بشر از اولويت ها حرف مي زنند و مي گويند كه بعضي از فعاليت ها در اولويت نيست. مثلا حقوق زنان، حقوق همجنسگرایان و یا حقوق بهاییان از این دست مواردند که خیلی ها آنها را در اولویت های بعدی قرار می دهند. اینکه آنها چه چیز را اولیت می دانند نیز بستگی به علاقه و کانون تمرکز فعالیت هایشان دارد. سوالی که من همیشه از خودم می پرسم و شاید از این راه بتوانم از همه کسانی که به "اولویت" معتقند بپرسم این است:
فعالیت حقوق بشر یعنی چه؟ جای برابری کجاست؟
جوابی که من به خودم می دهم این است:
حقوق بشر (به معنی عام خود) فقط در صورت احقاق برابری همه جانبه است که محقق می شود. اگر برابری وجود نداشته باشد و حقوق عده ای ادا شود بی تردید در جایی دیگر تبعیض صورت می گیرد. اگر به حقوق مردان توجه داشت و زنان را برابر مردان ندانند به زنان ستم خواهد شد. از طرف دیگر اگر به فکر احقاق حقوق زنان بود و به برابری جنسیتی اعتقاد و اصرار نداشت، این حقوق شکل تبعیض به خود خواهد گرفت. مگر می شود به برابری سنیان و شیعیان و دراویش معتقد بود و به حقوق بهاییان اهمیت نداد؟ مگر می شود به حقوق بشر معتقد بود و حقوق دگرباشان جنسی را فراموش کرد؟ مگر می شود به برابری مرد و زن معتقد بود و از حقوق دگرباشان جنسی غافل بود؟ چگونه می توان به حقوق بشر معتقد بود و به طور کامل و بدون هیچ شرطی به برابری همه انسانها ایمان نداشت؟
اساس حقوق بشر بر برابری همه انسانها است. درست است که هر کنشگری نمی تواند در همه زمینه ها فعالیت کند اما اگر واقعا به حقوق بشر اعتقاد دارد باید با همه برابری ها همدل و همراه باشد. هر کس در زمینه ای که تخصص دارد یا بیشتر با آن درگیر بوده است فعالیت می کند و این به معنی اولویت داشتن و نداشتن یک سری از مسائل حقوق بشری نیست. پس چرا باید گفت "فلان مسئله اولویت ندارد"؟ به نظر من بهتر است گفته شود "فلان موضوع در تخصص ما نیست" نه اینکه اولویت ندارد. زیرا "اولویت نداشتن" دارای یک معنی پنهانی است. معنی پنهانیش این است که آن حقوق اهمیت یا کارایی کمتری دارد که به نظر من این نگرش به برخی حقوق، شروعی برای تبعیض است نه برابری. تنها نکته (توجیه) ای که می ماند این است که جامعه کنونی ما توانایی پذیرش -مثلا- حقوق دگرباشان جنسی را ندارد. راه حل چیست؟ باید در این باره سکوت کرد؟ باید این مسائل را در اولویت های بعدی گذاشت؟ به نظر من خیر! باید آگاهی داد. کسانی که کانون تمرکز فعالیتشان این مسائل است - نه اینکه اولویتشان این است- باید آگاهی را زیاد و بستر پذیرش برابری را در جامعه آماده کنند.
به یاد داشته باشیم که برای رسیدن به حقوق خودمان باید به حقوق دیگران نه تنها احترام بگزاریم بلکه اعتقاد داشته باشیم. باید با تمام وجود پذیرفته باشیم که همه برابرند، همه.
No comments:
Post a Comment